Bruno Devos był członkiem Opus Dei przez 13 lat. W książce opowiada o tym trudnym okresie w swoim życiu, a wiarygodność jego relacji umacniają świadectwa innych członków organizacji, fragmenty nieznanych dotąd pism jej założyciela, tajne instrukcje, regulaminy i inne niepublikowane wcześniej dokumenty.

Powstałe w 1928 roku Opus Dei okazuje się być wiernym dzieckiem swoich czasów - czasów rozkwitu autorytarnych nacjonalizmów, kultu przemocy i kultury drapieżnego witalizmu, z której wyłoniły się reżimy autorytarne i faszystowskie tamtych lat. Organizacja jawi się jako heretycka i totalitarna, bezwzględnie dławiąca potrzeby duchowe i emocjonalne swoich członków. Przychodzi jej to tym łatwiej, że tak jak w przypadku sekt potępianych przez Kościół katolicki, ofiarami jej agresywnego werbunku są w większości dzieci.

Przejmująca swoim autentyzmem praca Bruno Devosa jest ważnym źródłem wiedzy na temat Opus Dei - jednej z najbardziej zagadkowych organizacji religijnych świata. Dla polskiego czytelnika zagadką szczególnie intrygującą pozostaje przyczyna, dla której Jan Paweł II kanonizował jej założyciela, Josemaríę Escrivę - postać wielce dwuznaczną, krytykowaną również przez wielu świeckich i duchownych członków Kościoła katolickiego.