Jednym ze źródeł tej złej energii w mediach jest faszyzm Trumpa. Poświęćmy mu trochę uwagi, cho – rzecz jsna - pisanie o Trumpie nie przybliży nam odpowie na pytanie, co zrobią Demokraci; może jednak pomóc zrozumieć kontekst, w jakim toczy się spór. Mówiąc o faszyzmie, mam na myśli:

(1) kult przywódcy;

(2) partię, która staje się partią wodzowską;

(3) groźbę i użycie przemocy; oraz

(4) wielkie kłamstwo, które ma być przyjęte i uznane za niepodważalną prawdę, że zwycięstwo Trumpa jest pewne .

Można by na ten temat powiedzieć o wiele więcej (jak uczyniłem to gdzie indziej), ale to oficjalne wielkie kłamstwo i groźby przemocy są niebezpieczne dla tych, których zadaniem jest informowanie o prawdzie. Trump jest znany z tego, że uważa dziennikarzy za wrogów ludu. Co powinienem zrobić - mógłby zapytać dziennikarz - z tym, że Trump grozi aresztowaniem dziennikarzy? Odpowiadam: jeśli nie stawia się czoła takim grożbom, stają się one samospełniającymi się lękami.

Tp bardzo oględne ujęcie. Tymczasem osoby wyżej postawione w korporacjach mogą się cieszc z notowań Trumpa i lubi samego Trumpa. Dlatego mogą mówi, że Trumpowi trzeba dać czas, kierując się fałszywą logiką i wiarą, że sam się zdyskredytuje. Dlatego skupiają się na wieku Bidena, a nie na jego osiągnięciach. Dziennikarze mogą mieć wrażenie, że robią, co do nich należy, gdy tylko Biden jest przedmiotem ich krytyki, podczas gdy prawda jest taka, że widzą i iznają za ważne to, co im sugeruje nasilający się fasyzm i niezdolność do konfrontacji z nim.

Faszyzm rozprzestrzeniał się i osiadał w naszych umysłach od pierwszej, podjętej przez Trumpa próby zamachu stanu w styczniu 2021 roku. W efekcie administracja Bidena oceniana jest surowo pod względem zgodności ze standardami rozwiniętej demokracji, podczas gdy nikt nie wymaga tego ani od administracji Trumpa, ani od niego samego. Trump łamie wszelkie standardy; Biden osobiście trzyma się standardów, ale to nikogo nie obchodzi!!! Tak właśnie kształtuje się faszystowski klimat. W Trumpie – myślą jego zwolennicy - musi być coś wyjątkowego, co odróżnia go od zwykłych ludzi. To wielki przywódca, ktoś, kogo nie można krytykować, a nie po prostu zadłużony cwaniak, łobuz z Queens czy klient rosyjskiego dyktatora.

Czy nie jest trochę dziwne, że wezwania mediów do ustąpienia nie były najpierw kierowane do Trumpa? Jeśli wzywamy Bidena do ustąpienia, ponieważ ktoś musi powstrzymać Trumpa przed obaleniem republiki, to z pewnością bardziej sensowne byłyby apele przede wszystkim do Trumpa. Znam oczywiście kontrargumenty: po pierwsze ani Trump, ani jego ludzie nie potraktowaliby takiego apelu poważnie. Kontrargument ten pomija jednak ważny fakt: wciąż wielu Amerykanów nie podjęło jeszcze decyzji o tym, komu udzili poparcia. Powiniśmy im pomóc w podjęciu tej decyzji. Pamiętajcie! Jeśli zaakceptujecie, że faszysta jest poza waszym zasięgiem, znormalizujecie swoją uległość.

Kiedy ludzie mediów opisują dyskusje wśród Demokratów jako chaos i nieład, pośrednio sugerują, że lepiej jest, aby lider partii nigdy nie był kwestionowany. Pomijają przy tym oczywisty fakt: demokraci mogą mówić, co chcą, ponieważ żaden z nich się nie boi. Gubernator Maura Healey może wyrazić swój sprzeciw, a Joe Biden może wyrazić swoją frustrację, ale nikt się nie martwi o swoje fizyczne bezpieczeństwo.

Tymczasem Trump kontroluje swoją partię za pomocą gróźb w mediach społecznościowych. Groźby te wydają się, a może są realne, bo jego kultowi zwolennicy gotowi są na wszystko. Wielu republikanów odeszło z polityki, gdyż obawiają się o siebie i swoje rodziny. Ci, którzy pozostają, są posłuszni. To coś nowego, co nie powinno być uznane za normę i nie powinno się dalej dziać, ale się dzieje i staje się normą, gdy uznajemy, że problemem nie jest przemoc, ale spory i dyskusje.

Jeśli mam rację, że duża część złej energii stojącej za atakiem na Bidena to wyparty strach przed zmianą rządu , większość mediów będzie nadal bić faszystowską pianę na rzecz Trumpa, niezależnie od tego, czy Biden zostanie nominowany przez demokratów, czy też nie - chyba że dziennikarze skonfrontują się ze swoimi obawami, uznają, że zmiana reżimu jest realna i przedstawią konstruktywną alternatywę obok osobistej krytyki.

Istnieją trzy testy działania w dobrej wierze dla tych, którzy proponują ustąpienie prezydenta Bidena. Pierwszym z nich jest przyznanie, że pierwsza kadencja Bidena była jednym z niezwykłych osiągnięć. Drugim jest odpowiedź na pytanie, co zrobiliby demokraci, aby wybrać mniej kontrowersyjnego kandydata i wygrać wybory. Trzeci to uznanie, że groźba zmiany reżimu może uzasadniać zmianę kandydata.

Nie, nie unikam przedstawienia swojej opinii na temat kandydatury prezydenta Bidena; uznałem jednak, że do dyskusji na ten temat przyłączę się dopiero wtedy, gdy powiem kilka słów o tym, jak spór na ten temat został wypaczony przez faszyzm i strach przed faszystą.

Artykuł jest lekko zmodyfikowanym tłumaczeniem emaila, który otrzymalśmy od autora.